Prawie jak na Titanicu.

Kto jest takim maniakiem Titanica jak ja, doskonale kojarzy tą scenę. Jest to moment puszczania bąka (:D) przez chłopca na pokładzie statku. Normalnie, gdy x lat temu zobaczyłam tą scenę momentalnie zapragnęłam pobawić się taką zabawką (pewnie też taką miałam, ale nie pamiętam ;)), a że głupio, by mi było kupić sobie takiego bączka w moim wieku, to odłożyłam ten pomysł w czasie. I tak teraz, gdy na świecie pojawiła się Moja Mała Czekoladowa Połówka bez obaw mogę realizować każdy, nawet najdziecinniejszy pomysł :)))

Myślę, że Czekoladka nie ma mi tego za złe :) Baaa... obserwując jego zachowanie jestem przekonana, że ma z tego frajdę porównywalną do mojej :))) I tak po ponad 15 latach od premiery filmu Titanic, w naszym domu pojawił się najprawdziwszy z prawdziwych bąąąąąk :]]]]] Szkoda, że na fotce nie widać jak się kręci, bo zdjęcie robione podczas tej czynności (zanim Czekoladka go kopnęła swoją piękną stópką :)).

Nooo może nie do końca taki sam jak w filmie, ale zabawa jest równie fajna :) Bartunia od razu podłapał zabawę i radośnie biega wokół kręcącej się zabawki, raz po raz kopiąc ją z uśmiechem. Dzisiaj rano odkrył, że bączka można podnieść za rączkę bez obawy, że przestanie się kręcić. I tak od dwóch dni w naszym domu rozbrzmiewa radosne buczenie kolorowego bąka :) 

Bąka kupiliśmy w najmniej spodziewanym miejscu, bo w naszym osiedlowym sklepiku :) Oczywiście Babcia Czekoladki nie byłaby sobą, gdyby dodatkowo nie kupiła Wnuczkowi samochodziku (czy ja już wspominałam, że na sklepach z zabawkami powinna znajdować się przekreślona twarz naszej Babci?). I tak Bartunia bogatszy jest o kolejne autko z napędem na tylne koła oraz o brzęczący bączek. 

 

Jak widać koła samochodziku są już lekko sfatygowane, a to przez fascynację  Czekoladki kraksami  typu samochodzik - meble :)))) Takiego mam rozbójnika w domu, no ale takie uroki dzieciństwa, czyż nie :)))?

***