Tanzania od kuchni :)

Kocham Tanzanię. I być może zdanie to brzmi dziwnie w ustach (a raczej palcach) osoby, która nie miała okazji zobaczyć tego pięknego kraju na własne oczy (ale to się wkrótce zmieni), ale jest ono szczere i prawdziwe. Pewnie wiele osób zastanawia się, jak można kochać Tanzanię nie odwiedzając jej? Otóż można. Kocham Tanzanię za Męża, za Teściów, którzy przyczynili się do jego narodzin (a co za tym idzie przyczynili się do narodzin Naszego Małego Simby), za filmy z Serengeti z Animal Planet, które znam prawie na pamięć no i za kuchnię. O tak. Za to ostatnie w szczególności dziękuję Tanzanii. Kuchnię mają wyśmienitą. A może mój Mąż jest tak wyśmienitym kucharzem? Hmmm... Nie mogę się doczekać porównania potraw serwowanych przez mojego Męża, do dań przyrządzanych w tanzańskich warunkach. Jestem ciekawa czy są tak samo dobre. Myślę, że dopiero wtedy będę mogła odpowiedzieć na pytanie: Czy to kuchnia tanzańska jest tak smaczna, czy tylko Mój Mąż tak smacznie gotuje ;))) Hihihi, pewnie i jedno i drugie jest prawdą :] A jeśli już o jedzeniu mowa, w dzisiejszym wpisie chciałam Was na chwilkę zabrać do kuchni tanzańskiej, która dzisiaj proponuje nam popularne danie afrykańskie - moje ukochane ugali. Pisałam o nim nie raz na moim blogu, pokochałam je od pierwszego kęsa. Zawsze śmieję się z Męża, że na pierwszej randce, zamiast naleśników, powinien zaproponować mi właśnie ugali. On z kolei mówi, że bał się je od razu zaserwować z racji tego, iż spożywa się je rękami, i nie wiedział jak ja to przyjmę. Hahaha. Ciekawe tłumaczenie, bo jakby na to nie patrzeć naleśniki też jedliśmy palcami ;))) No, ale... ;))) Pewnie chciał zachęcić mnie do następnej randki... i jak widać udało mu się to perfekcyjnie. 

Z ugali kojarzy mi się jeszcze jeden piękny moment naszego życia - zaręczyny. Mmm... Za każdym razem, gdy przyrządzamy ugali przed oczami mam mój pierścionek zaręczynowy :)))) No, ale koniec ze wspomnieniami. Czas na konkrety.

Co to jest w ogóle ugali i "z czym się to je"? 
 

Ugali jest to jedna z najbardziej popularnych potraw spożywanych w Afryce Wschodniej (w innych regionach Afryki także jest znana). Spotkamy się z nim zarówno w Tanzanii, jak i w Kenii, czy w Zambii. W warunkach polskich ugali najczęściej wytwarzane jest z kaszy manny, ale w prawdziwej wersji używana jest mąka kukurydziana. Samo ugali to "chlebek", który powstaje z połączenia wody, mleka i kaszy/mąki, co, nie oszukując, w smaku jest nijakie. Głównym i najważniejszym składnikiem, który nadaje smak potrawie oraz mięsu (w zależności od upodobań można użyć każdy rodzaj mięsa. Jako, że preferuję drób, zawsze jemy ugali z kurczakiem, no czasami z rybami) jest sos. To takie suche fakty, ale mam dla Was niespodziankę w postaci "rysunkowego" przepisu na ugali, krok po kroku. 

Na dobry początek - składniki:

Gdy już zgromadziliśmy wszystkie składniki przyszedł czas na wykonanie, czyli sos step by step:

Na początku kroimy wszystkie składniki (uprzednio usuwamy skórę z pomidorów i cebuli),

następnie wrzucamy cebulę na patelnię (lub do garnka, co jest preferowane w Tanzanii) i smażymy na oleju lub oliwie :)))

Po kilku minutach dokładamy posiekane pomidory i gotujemy wszystko pod przykryciem.

  

Gdy wszystko wygląda mniej więcej tak, jak na powyższym zdjęciu, do sosu dorzucamy kawałki pokrojonego i oczyszczonego mięsa i dalej gotujemy.

Następnie dodajemy afrykańskie przyprawy (można zamienić je na "nasze polskie" przyprawy) wymieszane z mlekiem, które nadają niepowtarzalny smak :)))

Całą miksturę dolewamy do naszego sosu i mięsa i gotujemy do momentu, aż mięso będzie gotowe.

No to sos już mamy, teraz przyszedł czas na ugali. Na samym początku gotujemy wodę w garnku, następnie dolewamy mleka i gotujemy wszystko razem na niedużym ogniu (mleko tylko czeka, aż się odwrócicie by zapaskudzić Wam kuchenkę hehehe).

Gdy mleko i woda już są gotowe, pomalutku dosypujemy kaszę manną, jednocześnie mieszając.

Hahaha, u nas w połowie okazało się, że brakuje nam kaszy, więc czym prędzej narzuciłam na siebie bluzę i w deszczu pognałam po dodatkową paczkę kaszy manny (przezornie wzięłam dwie paczki, ale okazało się, że jedna w zupełności wystarczyła. Druga z kolei służyła Czekoladce do zabawy :P). Podobno zrobiłam to tak szybko, że Bartunia nawet nie zorientował się, że Mama wyszła. No cóż... AWF zobowiązuje, c'nie? :D

A jeśli już o zabawkach, to było ich więcej, bo inaczej z naszego ugali nic by nie wyszło. Tak pomocnego mamy Synka.

Niestety powyższe zabawki okazały się mało interesujące, więc po chwili Simba znalazł się na rękach Taty i próbował nowe afrykańskie smaki wprost z drewnianej łyżki.

Ok, ale zboczyłam z tematu głównego. Na czym to ja stanęłam? Hmmm... Aha. Po kilkunastu sekundach energicznego mieszania powstała nam taka oto kaszomannowa masa, którą w śmieszny sposób umieściliśmy do góry dnem na talerzu. Ok wiem, garnek jest brudny, wybaczcie mi to! :)

TADAM. No i ugali z sosem gotowe. Zapraszam do stołu.

I mniejsza, okrojona wersja dla Czekoladki, która w dniu dzisiejszym po raz pierwszy miała okazję skosztować tanzańskiego jedzonka (no nie liczę tego, co jadł będąc w brzuszku :)))

Ale, ale, to nie koniec tajemnic ugali. Tak jak wspominałam na początku, ugali je się rękami, ale nie jest to takie proste jakby się mogło wydawać. Otóż sos spożywa się przy pomocy ugali, z którego formułuje się małą łyżeczkę. 

Haha, ja zawsze mam z tym problem, przez co jestem brudna od stóp do głów. Na dowód porównanie mojej łyżeczki i Dużej Czekoladki.

Mąż się zawsze ze mnie śmieje, że widać, że nie urodziłam się w Afryce... No nie da się ukryć, że muzungu z krwi i kości jestem ;)) Noooo, to by było na tyle tych sekretów "ugaliowych". Na zakończenie, co by poczuć klimat Afryki, wrzucam kilka fotek z Tanzanii z wyprawy mojego Męża :))) Wybaczcie jakość, zdjęcia robione kamerą ;)))

Oh AFRICA! :)

***