W zdrowiu, w szczęściu...

Tup, tup, tup, "biegnie" czekoladowy Bartulek na rękach Mamusi. W swojej małej rączce trzyma duży (w porównaniu do niego) pakuneczek i zmierza w kierunku Babcinego pokoju. Z uśmiechem na ustach wręcza zaspanej Babci fioletowo-złotą torebeczkę, która w swoim wnętrzu skrywa kolejną część uwielbianego przez Babcię Harrego Pottera (z każdą okazją zwiększa się kolekcja, do końca brakuje jeszcze 3 części :P). Duża Czekoladka dostała odpowiedzialne zadanie kupienia książeczki, jako, że mnie ciężko by było zachować ten fakt w tajemnicy ;))) Szczerze? Obawiałam się, czy da sobie z tym radę, bo nie jest jakimś wielkim fanem Czarodzieja, no ale jak widać spisał się na medal. Moje kochanie.
A teraz wszyscy razem zaśpiewajmy głośne sto lat, gdyż w dniu dzisiejszym kilka ekhm "naście" lat temu narodziła się najdroższa mojemu sercu osoba. I w tym momencie powinnam podziękować mojej Babci, za to, że dała mi tak wspaniałą Mamę (dziękuję Babciu :)). Mamusiu - wszystkiego co najlepsze, przede wszystkim jak najwięcej zdrowia, bo jak ono jest, to o wszystko inne o wiele łatwiej. Kocham Cię. 

Z okazji Babcinych urodzin w dniu dzisiejszym był szampan i słodkości. Nawet ja skusiłam się na DWA kawałki ciasta z jabłkami (myślę, że było ono kupione z myślą o mnie ;)). Już nawet nie pamiętam kiedy ostatni raz miałam ciasto w ustach. Chociaż nie, chyba pamiętam. Sofitel? Reszta rodzinki delektowała się szampanem, a my z Bartuniem wymienialiśmy się słodkimi całuskami (A kto z nami nie wypije, niech Bartunię pocaaałuje :)). Tak więc, każdy miał coś dla siebie :)

A popołudniu, w ramach relaksu ogólnego, wybraliśmy się w trójkę (Babcia Czekoladki, ja i Czekoladka) na spacerek. Korzystaliśmy z dobrodziejstwa jesiennej pogody, która, trzeba przyznać, wyjątkowo nas rozpieszcza w tym roku. Słoneczko przygrzewało tak mocno, że nawet zdecydowałam się wskoczyć w krótkie spodenki i t-shirt :) Podobno to ostatnie takie dni, więc grzechem by było nie skorzystać z tego czasu i nie wybrać się na spacerek. Bartulka pooddychał świeżym powietrzem i odpoczął po tym nieźle zakręconym tygodniu oraz naładował akumulatory przed kolejnym, chyba nawet cięższym. Podczas gdy Bartuś ucinał sobie drzemkę, ja z Mamą napawałyśmy oczy pięknem jesiennych kolorowych drzew. 

Ot, taka zwykła sobotnia odskocznia od szalonego życia. Miłym akcentem było zbieranie nielicznych  (ktoś nas uprzedził) kasztanów, które teraz leżą w wózeczku Bartulka (chociaż nie wiem czy to jest dobry pomysł, bo podobno kasztany działają pobudzająco i dodają energii, a jak wiadomo Bartula ma jej zanadto ;p).

A jeśli już piszę o tej nadaktywności Czekoladki, to muszę Wam powiedzieć, że naprawdę zaczęłam się na poważnie zastanawiać czy, aby Bartuś nie cierpi na nadpobudliwość. Nawet postanowiłam porozmawiać o tym na wizycie kontrolnej u neurologa, która miała miejsce w piątek (kolejny raz mamy potwierdzenie, że Czekoladka rozwija się bdb, a nawet szybciej niż na swój wiek). Na moje wątpliwości, czy to normalne, że Bartulek nie chce siedzieć spokojnie tylko skakać, że woli biegać trzymany za rączki, niż chodzić i czy to w ogóle normalne, że 6 i pół miesięczne dziecko bierze się za bieganie uzyskałam odpowiedź, że "jeśli robi to sam, nikt go do tego nie zmusza i na siłę go nie ciągnie to jest to jak najbardziej normalne. Nie można ograniczać dziecka, niech się rozwija w swoim tempie". No to tak też robię, ku rozpaczy mojego kręgosłupa i rąk. Bobek złości się jak nie pozwala mu się przebierać nóżkami po podłodze, dlatego teraz wszyscy chodzimy zgięci w pół i dreptamy z tym małym Tuptusiem. Wygląda to przekomicznie, taki mały człowiek przebierający raz po raz nóżkami i podskakujący na paluszkach. I jak tu się nie zgodzić, że Bartek to cała Babcia? No po prostu kropla w kroplę tacy sami - pozytywnie zakręceni waryjaci ;) Aż muszę strzelić fotkę biegającemu Bartkowi, bo nie uwierzycie, że to się dzieje naprawdę. Ale to już jutro, bo teraz moje "żywe sreberko" śpi. W końcu ;)))

Co do samej wizyty w poradni to chciałam przedstawić Wam kolejny pokoik dla Mam z dzieckiem, ale po poszukiwaniach takowego nie udało mi się go zlokalizować. Zapewne wynika to z faktu, iż jest to poradnia typowo dziecięca i wszystkie fotele, kanapy, przewijaki i mnóstwo zabawek dla dzieci znajdują się na korytarzu i każdy może z nich tam skorzystać. Tym razem nie udało mi się zrobić zdjęcia tego korytarza, bo było mnóstwo ludzi, ale może kolejnym razem uda mi się pstyknąć fotkę ;) 

To tyle. Jeszcze raz sto lat Mamo :)

***