Sungura au Masai?

Takie przewrotne pytanie na początek. Króliczek czy Masaj? O co chodzi? O tym w dalszej części wpisu. 

Wstępem do całego tematu niech będzie rozmowa mojego Męża z kolegą dzwoniącym z Tanzanii (rozmowa toczy się w języku suahili, więc nic nie rozumiem poza Masai ;)):

-A jak tam synek?

-A dobrze, właśnie zaczął wstawać i skakać. 

-Skakać? Ale, że jak? Jak Masaj?

Po tych słowach słyszałam już tylko głośny nieprzerwany śmiech Dużej Czekoladki. Nie ukrywam, że z niecierpliwością wyczekiwałam końca tej rozmowy (nie tylko ja, bo i Babcia Czekoladki była ciekawa, co tak rozśmieszyło Zięcia). Ciekawość zżerała nas od środka, cóż wywołało takie salwy śmiechu u Męża mego. Zrozumiałam wszystko, gdy usłyszałam, że mamy syna-Masaja. Wyobraziłam sobie taką Małą Czekoladkę w stroju masajskim :)))), podskakującą wysoko do góry i sama zaczęłam się śmiać. Może czas przerobić mój strój masajski w mini ubranko dla Bobcia? (o stroju masajskim chyba zrobię na dniach osobny wpis, ale nic nie obiecuję ;))

O co chodzi z tym skakaniem? Już tłumaczę. Otóż mój Simba chyba postanowił pominąć etap siadania, baaa... nawet stanie go nudzi.  Tak, tak, Dobrze czytacie. Wygląda to mniej więcej tak: pierwszy etap to tzw. "foczka", następnie chwytanie się obiema rękami przewijaka i podciąganie się co sił do góry. Ale, ale... Na tym nie koniec. Gdy już uda mu się usiąść (z naszą pomocą i asekuracją), od razu zaczyna się wkurzać, płakać i stękać, a następnie dźwigać dupkę do góry i wstawać. W momencie, gdy to osiągnie rozgląda się dumnie po domownikach i śmieje się co sił w płucach. 

Nie powiem, zaniepokoiło mnie to, w końcu ma dopiero 5 i pół miesiąca i nie powinien wyczyniać takich akrobacji. Ale jak tu hamować dziecko, gdy samo domaga się stania? Przy okazji ostatniej wizyty mojej Babci, postanowiłam zapytać co sądzi na ten temat. Usłyszałam z ust mądrzejszej osoby, że niektóre dzieci po prostu tak mają. Nie chcą siedzieć, przeskakują ten etap i od razu chcą stać. Tak było z moją Ciocią, chrzestną Małej Czekoladki (pozdrawiam :*). Babcia-Pra powiedziała także, że mam to szczęście, że Bartulek chce tylko stać... bo ciocia Magda dodatkowo kicała na kolanach, przez co wszystkim odpadały ręce i kolana. Jak się można domyślić, na reakcję Bartuni nie musiałam długo czekać. Dwa dni temu zostałam zawołana przez Mamę, w celu zobaczenia co wyprawia mój Synek. Co ujrzałam? Podskakującą raz po raz Czekoladkę, odbijającą się od kolan Czekoladowej Babci i śmiejącą się wniebogłosy. Czyli jednak Mała Czekoladka postanowiła pójść w ślady swojej chrzestnej. Od tamtego dnia, nie ma chwili, żeby Bartulek chciał spokojnie siedzieć na kolankach. W sumie jako jedyna staram się ograniczyć "kicanie" Simby na moich nogach, ale ja to sobie dużo mogę. Wystarczy posadzić Małą Czekoladkę na kolano, a ten od razu odbija się od kanapy i wybija się w góry niczym Masaj. Zaciekawiona tą nową "zabawą" Synka, postanowiłam poszukać informacji nt. kicania. Oto co znalazłam na stronie babyonline: "Inną doskonałą zabawą jest „kicanie”. Gdy tylko podtrzymasz niemowlę mocno pod paszkami, rytmicznie zacznie uginać i prostować nóżki, jak mała sprężynka. Uwielbia też podniebne loty. Połóż je na brzuszku na swoim przedramieniu i „przelećcie” przez pokój." Co ciekawe, jest to opis zabaw odkrytych w 7 miesiącu życia dziecka. Ładne rzeczy. Na innych stronach wyczytałam, że jest to normalne, niektóre dzieci tak mają i nie należy im tego zabraniać... Hmmm... Czy ktoś spotkał się z podobną aktywnością swojego Szkraba? A może faktycznie jakieś geny masajskie wkradły się w ciało mojego Dziecka? Ech, wiedziałam, że to moje rozweselanie go poprzez skakanie i krzyczenie: "Synek, patrz! Masaj! Masaj!" w poprzednich miesiącach nie mogło pozostać niezauważone przez Małego Simbę. No cóż. Sama nawarzyłam sobie tego piwa (bezalkoholowego oczywiście), więc teraz je wypiję ;)))) Plus całej sytuacji? Synek zasypia zmęczony po całodziennym skakaniu jak kamień :)))

***

mały czekoladowy słowniczek:

sungura - królik

au - czy

Masai - Masaj

***