'Ale się Pani dziecko opaliło...'

Czekoladka od początku wzbudzał poruszenie wśród miejscowej ludności. Mijający nas ludzie na spacerku, z zaciekawieniem spoglądali do wózka, każdy chciał zobaczyć jak wygląda dziecko mieszanej pary. Zapewne zastanawiali się, czy jest ono bardziej białe czy czarne, podobne do ojca czy do matki. Ot taka ludzka ciekawość (sama tak robię w przypadku mieszanej pary ;)). Większość ludzi na widok Bartusia uśmiecha się, po czym wykrzywia usta na kształt słodkiego "ooo" z jednoczesnymi zachwytami: "Jaki słodziak, jaki śliczny, ale ładny chłopczyk, jaki opalony". Nieskromnie powiem, że w ogóle mnie to nie dziwi. Czekoladka jest piękny, słodki, śliczny i rozkoszny. Ma cudowną karnację, śliczne karmelkowe nóżki i rączki rozkosznie wyglądające na tle jasnych ubranek, o czekoladowych oczkach nie wspomnę. Często zastanawiam się, po kim on jest taki ładny ;))) Bartunek łamie wszystkie serca, męskie i żeńskie. Nie raz spotykam się z zabawnymi reakcjami pozornych twardzieli, którzy "miękną" przy Czekoladce. I nie chcę wyjść tutaj na zadufaną w sobie samochwałę, bo uważam, że każda matka w taki właśnie sposób powinna patrzeć na swoje dziecko - jak na kogoś najpiękniejszego, najmądrzejszego i najcudowniejszego pod słońcem. Ale do rzeczy, bo zbaczam z tematu. Lubię obserwować reakcje ludzi na widok Męża i Syna. Niektórzy patrzą spod byka, udając, że w ogóle nie zerkają, inni z kolei śmiało podchodzą, witają się i zagadują jak do starych znajomych, a  jeszcze inni bezczelnie komentują widok Czekoladowego dziecka słowami: "To kto jest czorny, matka czy ojciec?". Na tą ostatnią reakcję szkoda słów, takie komentarze tylko świadczą o mówiącym. Jednak ze wszystkich reakcji, najbardziej lubię obserwować zachowanie dzieci. Wszak one są szczere, czasami aż za szczere ;) Przykładowo dzisiaj, podchodzi do nas chłopczyk lat ok. 5 z tekstem: "Ale się Pani dziecko opaliło Oo.". Od razu była reakcja Mamy, która tłumaczyła Synka, że dzieci jeszcze nie widziały dziecka o takim kolorze skóry. To co mi się bardzo spodobało, to sposób w jaki Mama tłumaczyła dziecku, fakt opalenizny Bartka. Opowiadała mu, że na świecie są różne dzieci, o różnych kolorach skóry, które mieszkają w różnych częściach świata. I to jest fajne. Edukacja od najmłodszych lat. Dzięki takim ludziom, jak ta kobieta, być może za kilkadziesiąt lat, widok Mulatka w Polsce nie będzie budził takiego zainteresowania i poruszenia, a także słowa używane wobec Ciemnoskórych będą bardziej wyważone (przykład - ekspedientka w sklepie głośno woła do Czekoladki "Murzynku"). I pragnę się łudzić, że na świecie jest więcej takich rozsądnych rodziców. Amen ;)

PS. pewnie posypią się komentarze, że jestem przewrażliwiona, ale popatrzcie na to z innej strony. Ja do nikogo nie podchodzę i nie mówię: "Łooo, ale masz białe dziecko" albo "Ale białasek", a także nie wypytuję o ojca Waszego dziecka. Czekoladka jest przede wszystkim dzieckiem, człowiekiem i tak powinno się go traktować i dopóki żyję, będę dbać o to, żeby ludzie o tym nie zapominali. Szanujmy się :)

***