Żelazko wyznacznikiem małżeństwa (?)

Tytuł troszkę przewrotny, ale bardzo adekwatny do dzisiejszego przesłuchania. Ja wiem, że jest wiele fikcyjnych małżeństw, które zawierane są dla obopólnych korzyści, ale żeby odkurzacz, czy żelazko było wyznacznikiem mieszkania ze sobą, to jest nie do pomyślenia. Chociaż... Być może osoby, które nie mieszkają ze sobą na co dzień, nie wiedzą, gdzie znajduje się ta, czy inna rzecz. No, ale po kolei.

Do Sądu przyjechaliśmy przed czasem. Czekoladka nad wyraz spokojnie zniósł podróż i samo czekanie na przesłuchanie. Na pierwszy ogień zostałam przesłuchana ja z Małą Czekoladką. Hehe. Tak, tak. Czekoladka nie chciał zejść z moich rąk, dlatego razem poszliśmy pod ostrzał pytań. Na szczęście spotkaliśmy się ze zrozumieniem ze strony pani referent (matka matkę zrozumie :D). 

Po serii pytań, typu:

-gdzie Państwo mieszkają?
-ile rodzeństwa ma Pani Mąż?
-kiedy urodził się Syn?

-gdzie pracują Pani rodzice?

-jakim samochodem przyjechali Państwo na przesłuchanie?

-czy Synek chodzi do żłobka?
-czy wyjeżdżała Pani gdzieś za granicę?

-gdzie i kiedy odbył się Państwa ślub? Kto był świadkiem? itp,

przyszedł czas na bardziej podchwytliwe, wręcz zagadkowe pytania:

-czy mają Państwo odkurzacz/żelazko?

-gdzie je Państwo przechowują?

-kto wstał pierwszy?
-w którym sklepie najczęściej Państwo robią zakupy?

-co jedli Państwo na śniadanie?

-co pili Państwo na śniadanie?

-kiedy ostatni raz widziała Pani swoich rodziców?

-kiedy Pani Mąż widział ostatni raz teściów?

-czy farbuje Pani włosy?
-jakim samochodem jeździ Pani brat? Jakim Państwo?

-czy Pani Mąż używa golarki elektrycznej? 

-czy Syn ostatnimi czasy chorował? Gdzie chodzą Państwo do lekarza? itp.

Jak widać, przekrój pytań jest niezwykle szeroki. Po późniejszej konsulatacji z Mężem doszliśmy do wniosku, że jesteśmy prawdziwym małżeństwem. Poza pomyłką przy żelazku, w większości odpowiadaliśmy tak samo. Po naszym przesłuchaniu (które przebiegło sprawnie i bez Czekoladkowych zakłóceń), referentka wezwała Dużą Czekoladkę. My w tym czasie poszliśmy na okoliczny plac zabaw, a później do kącika dla maluchów. 

Dziękuję Wam za trzymanie kciuków. Muszę przyznać, że cały mój stres okazał się niepotrzebny. Czekoladka zachowywał się grzecznie i nad wyraz spokojnie (o dziwo! :)), a i całe przesłuchanie przebiegło sprawnie. Teraz tylko czekamy na decyzję w sprawie karty pobytu i 2letnią przerwę w upublicznianiu naszego życia małżeńskiego.

Jak widzicie, życie z Obcokrajowcem wymaga dużo wzajemnego zrozumienia i wsparcia. Niestety to nie nasze pierwsze i nie ostatnie przygody z sądownymi przesłuchaniami, ale powiem jedno - DLA MIŁOŚCI WARTO :)

***

Na koniec zostawiłam najważniejszą sprawę dnia dzisiejszego - urodziny naszej Czekoladowej Babci! Oczywiście prezencik był i to z niebyle jakich rąk, bo z Czekoladowych. Życzenia także. Ale, żeby nie było - Mamusiu, najlepszego i dużo, dużo miłości i zdrówka! Kochamy Cię :*

***