Strach ma wielkie Czekoladowe oczy.

Nie wiem czemu, ale pisząc o tym, od razu przed oczami staje mi scena z Kevina samego w domu, podczas jego wieczorku filmowego, kiedy to pałaszując wielkie lody oglądał straszny film i w momencie grozy zasłaniał oczy dłońmi, raz po raz odkrywając palce, by zobaczyć punkt kulminacyjny akcji. Dokładnie ta scena przychodzi mi na myśl, gdy obserwuję zachowanie Małej Czekoladki. Co prawda, Bartunek jeszcze nie odkrył, że można zasłonić Czekoladowe oczka dłońmi, ale jego ciekawość jest równie wielka jak wspomnianego Kevina. Chyba nie wspominałam, ale ostatnio jesteśmy na etapie wielkiego Czekoladowego strachu. A straszyć potrafi wszystko. Zmieniarka CD w wieży, rozkładany przez Dziadka worek na śmieci, nadmuchany balon czy wieeelka piłka. Ok. Wszystko można zrozumieć. W końcu kto to wie, co takie ruszające się CD mogą zrobić takiemu Małemu Chłopczykowi, brrr... a o wielkiej piłce nie wspomnę. No, ale kto to normalny, chowając się za Mamą zerka zza pleców na przedmiot grozy? No kto? Ano Czekoladowy Bartolini. Nic tak nie potęguje napięcia jak obserwowanie nieprzyjaciela z bezpiecznej odległości. Tak więc, od jakiegoś czasu jestem świadkiem dziwnej Bartunkowej ciekawości połączonej ze strachem. Szkoda tylko, że częściej to ten strach wygrywa z ciekawością powodując wielkie łzy w Czekoladowych oczkach. No cóż... Chyba nie bez powodu ludzie mówią, że Bobuś ma mój charakter. W końcu sama uwielbiam oglądać horrory jednocześnie kuląc się ze strachu ;)))) Jak to się mówi - niedaleko pada jabłko od jabłoni :) No, w tym przypadku Czekoladka od ekhm... jabłoni (!?).

http://film.interia.pl/wiadomosci/film/news/kevin-ikona-polskich-swiat,1574909,38

***