Ciężka sprawa.

I to dosłownie. Od kilku dni mamy problem. Ciężki problem. Jak problem kupek sam się unormował, tak gaziory nie dają za wygraną. Synek męczy się z nimi, a dodatkowo ja i moja Mama. Masakra jakaś. Nie możemy znaleźć skutecznego sposobu, by ulżyć Czekoladce w tych mordęgach. Masowanie brzuszka, ogrzewanie suszarką brzucha, podginanie nóżek do brzuszka, czy też kropelki za dużo nie dają. Przynoszą chwilową ulgę, by znowu zaatakować z podwójną siłą. Tym sposobem wizja nocy spędza mi sen z powiek, co ja piszę, nie tylko mi bo i mojej Mamie, i co najgorsze Synkowi. Dzisiejszą noc spędziłam z Babcią Czekoladki. Bezskutecznie próbowałyśmy pomóc Bartusiowi w walce z gazami. Sama już nie wiem co robić. Dzisiaj problem wydaje się odrobinkę mniejszy, ale nie wiem jak to będzie w nocy. Duża Czekoladka też przejęta, non stop dzwoni, by zapytać o stan Maluszka. Ja sama szukam winy w sobie, analizuję wszystko co jem, piję, jak karmię. Praktycznie ograniczyłam spożywane produkty do zera, wiem, że to niedobrze, bo muszę jeść, by mieć pokarm, ale normalnie boję się cokolwiek wziąć do ust, żeby potem nie pluć sobie w twarz, że to z mojej winy Synek cierpi. Wmuszam w siebie wodę mineralną, żeby w jakimś stopniu rozrzedzić pokarm. Przerzuciłam się z karmienia leżącego na siedzące, mam wrażenie, że wtedy Bartuś je spokojniej. Próbowałam nawet metody ze smokiem antykolkowym, ale ewidentnie nie pasuje on Czekoladce. Co rusz wypluwa go i ssie swoją rękawiczkę. Jestem taka bezsilna. Wczoraj z Mamą wypróbowałyśmy stary sposób z termometrem, co prawda kupka wystrzeliła jak z armaty, gazy się ulotniły, ale Synek dalej męczył się z pozostałymi pokładami pierdzioszków. Mój brat żartuje, że nie powinnam oglądać TV przy Bobku bo nasłuchał się, że Putin chce zakręcić kurek z gazem i Synek magazynuje swoje :P Ech. Tak bardzo chciałabym mu ulżyć, a sama nie wiem jak... Pomocy. Według porad internetowych to jeszcze nie kolki, bo bujanie, przytulanie i poklepywanie przynosi mu ulgę, ale sama nie wiem komu wierzyć. Napisali też, że takie dolegliwości częściej atakują chłopców niż dziewczynki. No i masz Ci babo placek. Bartuś ewidentnie jest Bartusiem... ;p Akurat tego się nie da podważyć.
Przy okazji polecę fajną stronkę internetową, gdzie bez obaw można zapytać o każdą sprawę dotyczącą dziecka http://dziecko24.pl/. Jako przewrażliwiona młoda mama bombarduję ich co jakiś czas swoimi pytaniami. Może którejś z Was się przyda?

***

W poniedziałek z moim A. byliśmy zapisać Synka w USC. Obawiałam się, że mogę być problemy z imieniem tanzańskim, ale wszystko odbyło się bez zbędnych komplikacji. Tak więc Bobuś został oficjalnie Bartłomiejem Simiyu :)))))) Za miesiąc mam się zgłosić po numer pesel Bartusia :))))

***

Wczoraj miałam wizytę koleżanek z AWFu :))) Moje kochane przyjechały do mnie z Krakowa :))) 

Ach, brakowało mi kontaktu z ludźmi :) W międzyczasie odwiedziła mnie pani położna, która przyszła skontrolować oczka Elfika. Do jutra mamy stosować antybiotyk, zobaczymy czy ropki powrócą. W duszy modlę się, żeby nie wróciły, ale jak już będzie to nie ode mnie zależy.  

***

Waga mi leci, ale nie ma się co dziwić jak praktycznie nic nie jem. Od porodu zleciało mi ponad 10 kilo, pozostał lekki brzuszek, który zlikwiduję jak tylko będę mogła poćwiczyć. Jedzenie teraz to jest jakaś masakra. Nawet jak już poczuję głód to nie mam jak się wyrwać z objęć Synusia, dlatego z utęsknieniem czekam aż ktoś wróci z pracy i pobędzie z Bąbelkiem. Ojjj, ciężkie jest życie Matki. Dopiero teraz człowiek docenia swoich rodziców, ich poświęcenie i wkład w swoje wychowanie.

***