Now I am stronger than yesterday.

Ufff. Cóż to był za dzień. Najpierw szybka wizyta u lekarza z Czekoladką (ostatnio coś często nas tam goszczą :/), a potem kierunek Kraków i moja uczelnia. Jeżeli chodzi o zdrówko Bartunia, to jest lekka poprawa. Na szczęście wczorajsze niepokojące dolegliwości minęły, pozostał katar i lekki kaszel. Dostaliśmy skierowanie do specjalisty, w celu sprawdzenia gardełka i uszek. Jest to wizyta czysto kontrolna, gdyż nasza pani doktor woli dmuchać na zimne (za co ją cenię :)) i nie chce niczego zaniedbać. Dlatego wkrótce czeka nas pierwsza wizyta z Czekoladką u laryngologa. Co więcej? Bartunia standardowo kazał się badać na stojąco, raz po raz próbując kicać. Antybiotyk poszedł w odstawkę, gdyż nie za bardzo przypasował Czekoladce (ma to po Mamie :P). 

Jeśli już wspominam o wizycie w przychodni, to nie sposób nie napisać o głupocie ludzkiej. Wybaczcie, ale inaczej tego nie umiem nazwać. Bo jak rozumiem dzieci, które podbiegają do wózka i zachwycają się kolorem skóry mojego Synka, tak nie rozumiem jak kobieta, z dwójką dzieci, może rzucić tekstem do swojego dziecka: "Patrz murzynek, idź sobie dotknij za rączkę". Chyba nie muszę pisać, że razem z Czekoladową Babcią nie wytrzymałyśmy nerwowo i zareagowałyśmy adekwatnie do sytuacji. Nie dość, że zasadziła tak rasistowski tekst, to jeszcze wysyła swoje chore, kaszlące dziecko do malutkiego niemowlaka, jak do zabawki czy do małpki w zoo. No ja się pytam, gdzie ludzie pochowali mózgi? Na jej nieszczęście, razem z Mamą jesteśmy bezpośrednie i usłyszała od nas co nieco. Ludzie obecni w przychodni stanęli za nami murem. Bo ja naprawdę rozumiem, że Ciemnoskórzy są raczej rzadkim widokiem w moim mieście, ale do jasnej ciasnej... Troszkę taktu. Grrr... znowu się zdenerwowałam. Obiecałam sobie, że od tej pory na pytania typu: "A czemu on ma taki kolor skóry?" będę odpowiadać chamsko i dosadnie. Dość uśmiechania się i zbędnego tłumaczenia. Bartek jest normalnym, pięknym chłopcem i nikt nie ma prawa tego podważać. Jestem dumna ze swojego Synka i kocham go niesamowicie. Nie dam nikomu skrzywdzić mojego dziecka, ani fizycznie, ani psychicznie. Basta.

No! Ulżyłam sobie. A teraz przechodzę do milszej części wpisu :) Tak jak pisałam na początku, po wizycie lekarskiej, po nakarmieniu i krótkiej drzemce Synka wybraliśmy się na moją uczelnię po wpis z ostatniego egzaminu i kilka innych bardzo ważnych rzeczy. I w tej chwili muszę się Wam pochwalić, że oto dzisiaj w moim indeksie zagościły piękne, tłuściutkie cyferki 4 i 5 :D:D Aaa... jakież było moje zaskoczenie, że udało mi się zdać ten przeklęty egzamin na 4,5 :))) Bo, że zdałam to wiedziałam, ale nie znałam oceny. Moja pani wykładowczyni stwierdziła, że powinna mnie przełożyć przez kolano, że się nie uczyłam wcześniej. A co mi tam. Nie będę się po raz enty tłumaczyć, że na początku Czekoladka była w szpitalu, a potem zwyczajnie nie miałam czasu. Udało się? Udało... I nieśmiało mogę Wam napisać, że w końcu jestem, ku niezadowoleniu niektórych osób z uczelni, na 5 roku :P Ach. Eureka :))) W ogóle dzisiaj jest dobry dzień, ale resztę zachowam dla siebie. Pozdrawiam serdecznie :)

***

W głowie tworzy mi się pomysł urozmaicenia bloga o tematykę życiową rodem z Tanzanii. Ale jeszcze nie wiem czy uda mi się namówić Męża do współpracy ;)))) Co o tym sądzicie?

***

Obserwujcie bloga, za niedługo kolejna niespodzianka :)))

***