I nie potrafię...

wymazać z głowy szpitalnych wspomnień. Gdy już byłam pewna, że są one głęboko schowane w zakamarki mojej głowy, coś skutecznie próbuje pokazać mi, że tak nie jest. Najpierw okropne koszmary senne, w których wszystko na nowo się rozgrywa, a teraz dzisiejszy poranek. Nie chcę. Nie chcę! Sprzeciwiam się takiemu losowi. Niech wszystkie plagi świata dopadną mnie, a nie tą niewinną czekoladową Istotkę. Proszę...

Wpis miał być zupełnie inny, ale nie mam teraz do tego głowy.

Fotka z tamtego okresu, tuż po wyjściu ze szpitala...

*** 
A na koniec kilka słów o wymiotowaniu niemowlaków - ABC postępowania: (pamiętajmy, że wymiotowanie nie zawsze jest czymś złym, jest to odruch obronny organizmu)

• NIGDY NIE ZOSTAWIAMY DZIECKA SAMEGO! - grozi zakrztuszeniem,
• godzinę od wymiotów nie podajemy nic do jedzenia (w przypadku karmienia piersią, jeżeli dziecko się domaga piersi, można ją podawać, by nie doprowadzić do odwodnienia dziecka. W szczególności ważny jest pierwszy wodnisty pokarm, który leci z piersi),
• uzupełniamy płyny - dziecko należy poić łyżeczką  - co 2-3 minuty. Z czasem zwiększamy ilość płynu.
• pilnujemy pozycji podczas wymiotowania - dziecko powinno być lekko pochylone, jedną ręką trzymamy dziecko za tułów, a drugą za czoło,
• po wymiotowaniu przemywamy twarz dziecka chłodną wodą lub przecieramy wilgotną ściereczką,
• wymiotowanie osłabia organizm, zadbajmy by dziecko odpoczęło pod ciepłym kocem,
• BEZ KONSULTACJI LEKARSKIEJ NIE PODAJEMY ŻADNYCH LEKÓW,
• w przypadku niemowlaka najlepiej pokazać dziecko do kontroli lekarzowi.

***