Mama na diecie.

Pewnie niektórych może zaskoczyć tytuł dzisiejszego postu. Jeszcze kilka dni temu wspominałam, że moja waga jest dla mnie łaskawa, więc po co mi dieta. Po porodzie udało mi się zrzucić łącznie 16kilogramów. Tak naprawdę nie robiąc w tym kierunku zupełnie nic. Kilogramy same leciały, a karmienie i stres związany z pobytem Czekoladki w szpitalu się do tego przyczyniły. Obecnie moja waga zatrzymała się na poziomie 49kilogramów, czyli o kilogram mniej niż przed zajściem w ciążę. Normą są nieznaczne odchylenia a to w jedną, a to w drugą stronę, ale wszystko w granicach optimum. Nie ukrywam, że moim marzeniem była właśnie taka waga, ale nie sądziłam, że tak łatwo uda mi się tego dokonać. Ludzie nie chcą mi uwierzyć, że jeszcze 5miesięcy temu ważyłam ok. 64kg. Co jest najcudowniejsze, to fakt pełnej akceptacji ze strony mojego Męża. Dla niego byłam piękna zarówno z dodatkowymi 16 kilogramami, jak i teraz. Nawet ostatnio stwierdził, że teraz jestem za chuda. Nie lubi widoku moich kości wychodzących z przeróżnych części mojego ciała, ale na szczęście nie robi mi też zbytnich uwag pod tym kątem. Dlatego wciąż zagadką może być skąd pomysł na dietę. Już wszystko tłumaczę. Przy okazji wpisu o warsztatach z marką Pampers wspominałam, że miałam okazję porozmawiać z ekspertem ds. dermatologii. Pani doktor od razu stwierdziła, że jak tylko weszliśmy na salę z Czekoladką rzuciły jej się w oczy pozornie niewidoczne zmiany na twarzy Bartusia (dr spędziła troszkę czasu w Afryce, więc zna się na tego typu skórze). Są to delikatne jaśniejsze plamki na prawym policzku, które pojawiły się jakiś czas temu. Byłam przekonana, że pojawiły się po użyciu kremu Oilatum, ale jak się dowiedziałam od pani doktor przyczyny należy szukać gdzie indziej. Gdzie? W mojej diecie. Należy z niej wykluczyć jajka (że co? koniec z jajeczniczką czy omletem?), owoce drobnopestkowe (to na bank nie było przyczyną, bo nie jadłam żadnych owoców) oraz cytrusy (koniec herbaty z cytrynką chlip chlip). Tym sposobem jestem na przymusowej diecie (dosyć restrykcyjnej, gdyż wcześnie już wyrzuciłam z menu wszelkie słodycze, niektóre owoce i warzywa). Pani doktor również zaznaczyła, że jest to alergia, która może przerodzić się w Atopowe Zapalenie Skóry. O nie, nie! Co to, to nie. Nawet jakbym miała być na samej wodzie, to do tego nie dopuszczę. Będąc w szpitalu widziałam dziecko z AZS. Napiszę tylko tyle - współczuję rodzicom i dziecku. Straszna sprawa. Dlatego chcąc nie chcąc jestem na diecie bezajajecznej. W odstawkę poszły wszelkie biszkopty, makarony jajeczne (bezjajeczne też są dobre hehe), naleśniki, bułeczki, pierogi, majonez i wiele innych produktów, w których (ku mojemu zdziwieniu) znajduje się jajko. Nie powiem - jest ciężko, ale co zrobić. Zdrowie Bartka najważniejsze. Nie chcę, żeby przeze mnie i przez to co jem, miał problemy ze zdrowiem i ze skórą. Teraz przeczesuję internet w poszukiwaniu informacji o samej alergii na jajka, jak i przepisów na dania bezjajeczne. A może któraś z Was borykała się z podobnym problemem i ma jakieś wskazówki jak żyć na takiej diecie? Czy to prawda, że mięso kurczaka też może zawierać białka, które mogą wywoływać alergię podobną jak jajka? Niestety nie zapytałam o to pani dermatolog. Mam nadzieję, że moje starania nie pójdą na marne i twarz Synka powróci do jednolitego czekoladowego odcieniu.

PS. wiadomość do Czekoladowej Babci, która obserwuje nas z Francji. U nas wszystko w jak najlepszym porządku. Bartuś pojedzony, wykąpciany i zadowolony. Bóle brzuszka przeszły, więc nie masz się co stresować. Korzystaj z uroków Francji :) Buziakiiiii :))))

***