"Honey... I'm pregnant" = rocznica testu ciążowego.

Jest upalny lipcowy dzień, dokładnie 13stego we wtorek. Jestem ubrana w nową sukienkę, która opina moje ciało. Jestem wkurzona, że znowu pofolgowałam sobie i brzuszek znowu jest widoczny, co gorsza nie da się go w ogóle wciągnąć. W głowie mam wizję diety i miliona różnych ćwiczeń. Od kilku dni intensywnie gram z bratem w tenisa, ach, mam tyle energii. Trzeba ją spożytkować i w końcu osiągnąć płaski brzuszek.

Pierwszy cel - sklep z koronkowymi stopkami do baletek. Następnie z niepewnością i lękiem wyruszam do apteki, od ponad 2 tyg nie mam okresu, a i piersi dziwnie bolą. Pani w okienku nie dosłyszy mojego cichego: "Poproszę test ciążowy" i krzyczy na całą aptekę: "Słucham?"... Z troszkę większym wysiłkiem wypowiadam magiczne "test ciążowy" i dostaję od pani to, o co prosiłam. Z drżącym sercem spoglądam na bobaska zerkającego na mnie z opakowania i myślę sobie: "No waaaay". Kolejna myśl: "Jak się powiedziało A to trzeba też powiedzieć Ą", jak to zwykłam mawiać. 

Wieczór dłuży mi się niesamowicie, w końcu zapadam w sen. We śnie jestem z całą rodziną (mama, tata, brat, babcia i dziadek - czyli stały skład bożonarodzeniowy), po chwili Dziadzio wstaje, spogląda na mnie, uśmiecha się i wychodzi... Budzę się. Cały czas myślę o tym śnie, po raz pierwszy od śmierci Dziadzia znów się z nim "spotykam". Mija chwila, gdy wzywa mnie "pierwsze siusiu". Ok. godziny 2 w nocy dnia 14stego lipca 2010 roku po zaledwie minucie czekania na teście pojawia się czerwona kreska w polu oznaczającym ciążę. Po chwili pojawia się druga kreska. Wszystko staje się jasne. Jestem w ciąży... Sen zaczyna być dla mnie jasny. Dziadzio, który odszedł od nas w kwietniu wychodząc z pokoju dał znak - zrobił miejsce prawnukowi na tym świecie.

W lekkim szoku szybko zbieram opakowanie z testem i idę do swojego pokoju. Sytuacja jest o tyle zawiła, że dokładnie tydzień temu pożegnałam i wyprawiłam obecnego chłopaka do Tanzanii, a więc z wszystkim zostałam sama. W ruch od razu idzie komórka i tytułowe "Honey... I'm pregnant" leci sobie w świat do gorącej Tanzanii. Chwilę później telefon do mamy i długa bezsenna noc. W głowie milion myśli na minutę. Od razu wizja człowieczka w brzuchu przyprawia mnie o jego burczenie. Jestem pewna, że to on do mnie przemawia. Boję się dotknąć brzucha, nie wiem jak duże jest dziecko i jak wygląda na tym etapie, właściwie to nic nie wiem. Nigdy nie miałam do czynienia z małym człowieczkiem, baaa... z bliska takiego nie widziałam dłużej niż przez ułamek sekundy u kogoś w wózku. Ok. 4 godzin po mojej wiadomości dostaje smsa od mojego Ukochanego, który daje mi siłę i radość życia. Będziemy rodzicami... baaa... jesteśmy rodzicami, bo dziecko już jest w brzuszku i tylko czeka na odpowiedni moment, żeby się z nami przywitać. Życie zaczyna przypominać sinusoidę. Humory ciążowe dają się we znaki wszystkim... Pierwsze usg uświadamia mi, że w moim brzuszku naprawdę jest malutki człowieczek, dokładnie 7 milimetrowy :)

 

I pomyśleć, że 12ście miesięcy później na łóżku obok mnie leży i guga sobie w najlepsze moja Ukochana Czekoladka, która wywróciła życie mojej rodziny do góry nogami. I za to Ci dziękuję Synku! Tak nagle pojawiłeś się w moim życiu i nadałeś mu sens, którego tak szukałam. Kocham Cię moja kochana Czekoladko! :))))) Teraz już wiem, że nic w życiu nie dzieje się bez przyczyny, wszystko jest dobrze zaplanowane tam na górze :) Wierzę, że Dziadziuś zrobił miejsce swojemu prawnuczkowi i tym samym jest jego Aniołem Stróżem. Chcę w to wierzyć :))))))

Taką oto mam dziś małą rocznicę, tak ważną dla mnie i dla mojej rodziny :) A test ciążowy jest miłą pamiątką tego pięknego wydarzenia i wraz z innymi pamiątkami ciążowymi schowany jest w pudełeczku, który dostałam od Dużej Czekoladki na początku naszej znajomości :)

***