Czekoladka we własnej osobie :)

Zabawne - jeszcze dziś rano nosiłam się z zamiarem zamknięcia bloga i pożegnania się z wszystkimi czytelnikami Naszego Czekoladowego Szczęścia - by tuż po południu na nowo odnaleźć sens dzielenia się z Wami naszymi losami. Blog ten, to część mojego życia - tego obecnego, bo dawniej nie wyobrażałabym sobie pisać o swoim życiu w tak publicznym miejscu. Prawdą jest, że nie piszę tutaj o wszystkim - dużo spraw zachowuję dla siebie i swojej rodziny - nie lubię narzekać, wypłakiwać się i prać publicznie brudów. Moje życie to nie bajka, ale życie Czekoladki - jak każdego dziecka, niech chociaż przez tych paręnaście lat bajką będzie. Wielu osobom to nie odpowiada, ale przecież w sieci jest cała masa blogów - do koloru i wyboru - więc nigdy nikogo nie zmuszałam i nie zmuszam do czytania moich wypocin.

Wiem jednak, że część z Was wciąż ze mną jest. Dostaję masę pięknych maili, z wieloma osobami naprawdę się wirtualnie 'zaprzyjaźniłam'. Doceniam to i dziękuję Wam za to, że ze mną jesteście, nawet jak czasami mnie tutaj nie ma.

Dlaczego o tym wspominam? Dzisiaj, zupełnie niespodziewanie, na swojej skrzynce mailowej znalazłam maila od czytelniczki Izy, która przesłała mi Czekoladowe małe-co-nieco, które prezentuję poniżej {jeszcze raz dziękuję za taką niespodziankę :)}. Najzabawniejsze w tym wszystkim jest to, że Iza nigdy nie widziała Czekoladki, a dziwnym trafem oddała w 100% włoski Czekoladki. Na żywo wyglądają identycznie :)

TADAM - oto rysunkowa namiastka Czekoladowego Bartusia :)))))

Jeszcze raz dziękuję, naprawdę aż miło zrobiło mi się na sercu :) Po takim widoku Czekoladka na 100% szybciutko wyzdrowieje :)

Normalnie wydrukuję sobie ten rysunek i powieszę nad łóżkiem :) Takie chwile utwierdzają mnie w stwierdzeniu, że blogowanie ma sens <3

***