Takie tam.

Pogoda nas rozpieszcza, a tym samym my rozpieszczamy nasze ciała spacerując z wózeczkiem po okolicy. Cudownie, że jesień pokazuje się z takiej strony, już dawno nie pamiętam tak ładnego października, a i listopad zapowiada się równie pięknie. Dzisiaj nawet byłam skora wyskoczyć w T-shircie, ale w porę się powstrzymałam. Wbrew pozorom taka aura bywa zdradliwa, moment i można leżeć zakatarzonym w łóżku, a tego byśmy nie chcieli. Spacerki są przyjemne, pomimo dalszego poruszenia ludzkiego na nasz widok. Ludzie są śmieszni, ale na szczęście w dalszym ciągu nie są chamscy. Muszę przyznać, że czasami czujemy się jak osoby sławne, normalnie jak obecny bohater tygodnia - pan T. Wrona haha. Ludzie podchodzą do nas, chcą porozmawiać, zadać pytanie (chociażby dzisiejsza sytuacja. Mija nas pan, na oko 50letni, który z uśmiechem na ustach mówi: Spacerek? My troszkę zaskoczeni odpowiadamy, że tak. Na co Pan mówi: Ale śliczny chłopczyk. Gratuluję. Yyy... Mąż szybko reaguje i odpowiada, że dziękuje. Pan tylko odpowiada "Na zdrowie" i znika za zakrętem. Mąż patrzy na mnie, ja na niego i w śmiech. Ani ja, ani on nie znamy tej osoby, ale akurat taki sposób podjęcia rozmowy jest miły, przynajmniej nie staje na środku ulicy i się nie "gapi", bo i takie reakcje się zdarzają.) Jak widać nasze życie płynie sobie "spokojnie" i powoli. Właściwie to mogę napisać, że jego rytm standardowo wyznacza Bartulek, któremu troszkę ciężko jest się przestawić, że mamy czas zimowy. Wieczorem wymusza na nas wcześniejszą kąpiel, by zaraz po niej udać się do łóżeczka, za to poranki standardowo zaczynają się w granicach 5 - 6 godziny. A jeśli już piszę o kąpieli, to muszę się Wam pochwalić, że ostatnio jest to jedna z najbardziej wyczekiwanych chwil przez Czekoladkę. Jak dawniej cieszył się na samo przygotowanie kąpieli, by potem zalewać się płaczem w wanience, tak teraz radość kończy się dopiero w momencie ubierania. Bartek pokochał pluskanie, chlapanie i rozlewanie wody. Uwielbia kopać nogami na wszystkie strony i bić łapkami w wodę jak radosne stworzonko. Pokój po takim kąpaniu wygląda jak wielki basen. Naprawdę uroczy widok. Piskom i śmiechom nie ma końca (hmm... a w sumie jest - w momencie wyciągania z wody ;p). Dzięki tej czekoladowej radości i ja pokochałam jego kąpanie :) Nic to, że jestem cała mokra, grunt, że Karmelek jest zadowolony. A co poza tym u nas? Mama zapragnęła zmian, kupiłam szampon koloryzujący i przyciemniłam włosy, a co :) Mąż mówi, że ładnie wyglądam i to się liczy. Dodatkowo pomalowałam pazurki na ognistą czerwień, tak ulubioną przez Dużą Czekoladkę, tym samym wpasowując się kolorystycznie pod czerwone Bartulkowe body. I tak mija sobie wolny czas, by za niedługo znowu gwałtownie przyspieszyć, ale na razie o tym nie myślę i dalej delektuję się chwilami z moimi facetami :))))

***