Wyjaśnienie.

Raaaannny. Nie spodziewałam się takiego odzewu z Waszej strony. Wpis, wbrew pozorom, nie był o końcu mojej tęsknoty za Dużą Czekoladką. Niestety tęsknota się nie skończyła - nie ma Męża z nami w Polsce. Sprawy zawodowe zatrzymały go w Tanzanii - oboje ustaliliśmy, że tak będzie lepiej - w dzisiejszych czasach należy szanować swoją pracę, bo naprawdę łatwo ją stracić, a ciężko zyskać, dlatego dla dobra naszej przyszłości postanowiliśmy, że przeniesiemy w czasie nasze spotkanie. Wiem - jest to dziwne, tym bardziej, że nie widzieliśmy się pół roku, ale ja wierzę, że w końcu los się do nas uśmiechnie i razem będziemy tworzyć szczęśliwą rodzinę. Mamy wiele planów, wiele niespełnionych marzeń, ale jestem przekonana, że do końca roku, nasze życie się ustabilizuje. 

Wiele osób zadaje mi pytanie, dlaczego nie polecisz do Tanzanii z Synkiem? Będziecie razem, we trójkę, Bartek będzie miał Tatę na co dzień. Pozwólcie, że o tym decydować będziemy w swoim rodzinnym gronie. Na tę chwilę nie mamy warunków do przeprowadzki - gdyby to chodziło tylko o mnie, to mogłabym nawet dzisiaj spakować się, wsiąść w samolot i polecieć do Męża. Kocham go i chcę być przy nim, nie ważne, czy w małym pokoiku, czy w dużym domu. Jednak tutaj należy spojrzeć na kogoś ważniejszego niż ja - na Czekoladkę. Owszem tęskni za Tatą, wciąż o nim pamięta i go woła, ale jestem przekonana, że ta decyzja, którą wspólnie podjęliśmy jest słuszna. Gdy tylko warunki w Tanzanii pozwolą nam na przeprowadzkę, pewnie to uczynimy. Dla dobra naszej rodziny. Na tą chwilę nie chcę bardziej rozwijać tego tematu i wierzę, że uszanujecie moje zdanie.

Wychodząc za Obcokrajowca liczyłam się z trudnościami. Wiedziałam, że będę musiała podjąć wiele trudnych decyzji, które nie raz wywołają łzy w moich oczach, ale teraz nie będę się nad sobą użalać. Wiem, że miłość wszystko zwycięży. Mamy siebie - kochamy się i będziemy walczyć o naszą przyszłość. Wbrew pozorom, to właśnie ta rozłąka nas do siebie niesamowicie zbliża :) Kocham Cię, Mężu :)

Dlaczego więc poprzedni post zatytułowałam 'koniec'? Przyznaję się - chciałam zamknąć bloga - nie na zawsze, na jakiś czas. Właściwie to chciałam go dalej pisać, ale tylko dla wybranych osób. Czy tak zrobię? Sama nie wiem. Tymczasem dziękuję każdej osobie, która do mnie napisała, za wsparcie, bo wbrew pozorom te komentarze naprawdę mi pomogły.

I niech to będzie ostatni taki post, bo mi smutno, a przecież ten blog nie może taki być! :)

Od jutra pozytywne wpisy, bo w życiu Czekoladki mnóstwo się wydarzyło, ale o tym wkrótce :)

***