Mój Chłopczyk.

W Tanzanii posiadanie Syna jest niemal sprawą priorytetową. Marzeniem każdego mężczyzny jest spłodzenie Syna, z którym można spędzić czas w męskim towarzystwie, pogadać na poważne tematy przy wypasie bydła i co ważne, przekazać mu w przyszłości swój dobytek. Stąd nie dziwi mnie wielka miłość Dużej Czekoladki do Bartulka. Wręcz duma wycieka mu uszami, gdy wspomina rodzinie czy znajomym o SYNKU. Mąż snuje wizję ich wspólnego grania w piłkę, jedzenia wspólnie ugali oraz spędzania czysto męskiego czasu. A ja? Godzę się na te jego wszystkie wizje, jednocześnie widząc oczami wyobraźni moją Czekoladkę biegnącą z radością do mamy i wpadającą w moje objęcia. Bo nie ma to jak u Mamy. I pomyśleć, że na początku ciąży myśląc o dziecku w brzuszku miałam wizję ślicznej Mulateczki z kręconymi włoskami. Imiona wybierałam tylko pod dziewczynkę, Synek wciąż był bezimienny. Co prawda, na początku określałam ją "Bobkiem", ale łudziłam się, że między nóżkami nic tam nie dynda :P. Oczywiście Duża Czekoladka była przekonana, że Bobek to Syn i nie przyjmował innej opcji. Wszystko wyjaśniło się dokładnie 17.09.2010 roku. Doktor patrząc na monitor USG cichutko, pomiędzy gąszczem wszystkich podawanych informacji zakomunikował: "A tak w ogóle to Syn będzie. Widzę coś pomiędzy nóżkami". Nie powiem, żebym się ucieszyła. Bardziej poczułam zawód, że znowu przegrałam, a A. jak zwykle miał rację. Pamiętam jak po wyjściu od lekarza chwyciłam za telefon, wybrałam Mamę i powiedziałam: "Mamo... Bobek to jest Bob! Taki prawdziwy Bob!". Mama z zawodem w głosie stwierdziła: "A więc nie jestem babcią. Jestem żoną dziadka". Prawda jest taka, że przed zajściem w ciążę zawsze marzyłam o chłopczyku, a w drugiej kolejności o dziewczynce (zupełnie jak u mnie w domku. Mam starszego brata i uważam, że jest to idealne rozwiązanie). Natomiast w momencie samej ciąży wizja chłopca mnie przerażała. Sama jestem dziewczyną (:P) i byłam pewna, że łatwiej będzie mi się zająć małą kobietką. Tymczasem z perspektywy tych 3 miesięcy muszę przyznać, że w tym momencie nie wyobrażam sobie, że mój Bobuś miałby okazać się Bobeczką. Naprawdę. Nie jestem sobie w stanie wyobrazić, że miałabym pielęgnować "trombocyta żeńskiego" zamiast mojego małego sisiorka :P. Nawet zaraz po porodzie, jak mi podano Synka na pierś, pierwszym moim odruchem była weryfikacja przyrodzenia ;p. Nie chcę nikogo obrażać tym wpisem, bo wiadomo, że każdy ma inne odczucia i pewnie moje byłyby inne gdybym od samego początku miała dziewczynkę, ale na dzień dzisiejszy tak czuję. Codziennie dziękuję Panu, że Synek okazał się Synkiem. Moim malutkim przystojniakiem, który w przyszłości będzie o mnie dbał i pomagał Tacie i Dziadkowi w różnych męskich obowiązkach. Wyobrażam sobie jak biega za piłką, jak ogląda mecze Manchesteru z Tatą, a z wujkiem wygrywa w tenisa. 

www.ciacha.net

W moich marzeniach nie brakuje miejsca i dla mnie, i Babci. Przekonana jestem, że będzie naszym kochanym przytulaczkiem, który jak tylko poczuje się źle lub samotnie przybiegnie do nas i mocno przytuli się do cyca, jak to teraz ma w zwyczaju :P Oczywiście czasami będzie się wściekał jak dostanie buziaka, ale który mały Duży Mężczyzna przyzna się, że lubi czułości i przytulaski? Uwielbiam patrzeć na jego Czekoladowe ciałko w koszulkach polo, a od święta pod krawatem. Jest taki uroczy. Ach. Nie powiem. Wizja dziewczynki wciąż chodzi mi po głowie, dosyć często mówimy o niej, jakby była już obecna w naszym życiu, ale ja sama na razie, po przykrych doświadczeniach porodowych, odsuwam tą wizję w głąb swojej głowy. Poczekam kilka lat, być może przykre wspomnienia odejdą w niepamięć, my sami usamodzielnimy się, znajdziemy dobrze płatną pracę, odchowamy Synka i być może wtedy zdecydujemy się na naszą A.D.J. :)))))) (bo imiona już są wybrane, ale na razie będą naszą słodką, czekoladową, rodzinną tajemnicą :P). O córeczce już wspominałam w tym wpisie http://mtoto-wangu.blogspot.com/2010/12/widziaes-kiedys-czarnego-mikoaja-p.html

www.kozaczek.pl

***