Granice prawnego absurdu.

Wczoraj oglądając Fakty w TVN, wstrząsnął mną reportaż o dziadkach, którzy oskarżeni zostali o "upasienie" swojego wnuczka {5-letnie dziecko przy wzroście 109cm waży 31kg}. O ile sama waga dziecka jest sprawą wartą wyjaśnienia, o tyle podejścia do całej sprawy jest z lekka mówiąc, masakryczne. Nie rozumiem logiki kuratora, który po pierwsze nie przebierając w słowach oskarża dziadków o utuczenie wnuka, a następnie sugeruje zmianę opiekunów dziecka. Ciekawe dla kogo to ma być dobre rozwiązanie? Dla dziecka? Dla dziadków? A nie lepiej umówić babcię i dziadka z dietetykiem, który przeanalizuje jadłospis dziecka i doradzi, w jaki sposób karmić wnuka? Nie lepiej skierować dziecko na badania lekarskie, który wykluczy choroby genetyczne lub/i zasugeruje aktywność fizyczną? Czy idąc logiką kuratora, należy odebrać wszystkie dzieci, wszystkim rodzicom, które są niebezpiecznie otyłe? A co z najsłynniejszymi celebrytkami, które wszem i wobec chwalą się swoją tuszą? Czy one również powinny zostać odebrane swoim rodzicom, gdy były dziećmi? Ciekawa jestem finału tej całej sytuacji - nie zazdroszczę dziadkom, którzy muszą udowadniać, że wcale nie chcą wyrządzić krzywdy swojemu wnukowi.

Żeby nie było - wiem, że wielu rodziców/dziadków popełnia błędy żywieniowe w stosunku do swoich dzieci/wnuków, ale czy to od razu jest powód, żeby odbierać im dziecko? Może to po prostu wynika z niewiedzy. Takim ludziom powinno się wytłumaczyć, że dziecko ma mniejszy żołądek od dorosłego, a porcje, które zjada dorosły, niekoniecznie są odpowiednie dla malucha. Podobnie z niezdrowymi potrawami - tłuste, modyfikowane jedzenie, czy słodycze nie są równoznaczne ze szczęśliwym dzieckiem. Tu nawet nie chodzi o sam wygląd ciała, ale przede wszystkim o zdrowie.

Jednak nie uważam, że zabieranie dziecka jest najlepszym rozwiązaniem, tym bardziej, że z tego co mówią dziadkowie, oni naprawdę kochają to dziecko i są z nim związani. Poświęcili wiele, by móc zapewnić mu dobre warunki i szczęśliwe dzieciństwo {nie znam tej rodziny, więc nie mogę tego potwierdzić}. Przecież są inne rozwiązania. Dobrze, że ktoś zwrócił uwagę na nadwagę chłopca, ale to powinno być tylko sygnałem do rozmowy o zmianie diety lub aktywności fizycznej, a nie straszeniem odebrania dziecka.

A co Wy uważacie na ten temat? Zainteresowanych odsyłam do artykułu oraz wypowiedzi psychologa dziecięcego.

***