Żarłoczek :)

Odkąd Czekoladka odkrył magiczną moc swoich ostrych bielutkich ząbków, nikt w okolicy nie może czuć się bezpiecznie. I nie mam tu na myśli tylko obślinionych i pogryzionych kolan, ramion, czy też policzków, bo to jest naprawdę mały pikuś. Każdy, kto tylko wejdzie na terytorium Simby, musi się liczyć z tym, że będzie musiał się podzielić swoim posiłkiem. I tak Babcia jedząc swoje śniadanie, chcąc nie chcąc, musi oderwać kawałek chlebka z masełkiem i podać Bartunkowi, czy też Mama jedząca obiadek musi jeść go wspólnie z Synem. Tylko patrzeć, jak będzie chciał też jeść ugali razem z Tatą :) Prawdziwy problem pojawia się w momencie chęci zjedzenia czegoś niedozwolonego dla małego Bartunkowego brzuszka. Bo jak wytłumaczyć Małemu Żarłoczkowi, że śledzie, czy też jajecznica z cebulą to nie danie dla niemowlaka? Najgorsze w tym wszystkim jest to, że Bartulek z trudem przyjmuje odmowę, rzuca się, płacze i krzyczy na całe gardło. Tak mi się dziecię rozszalało z "ludzkim jedzeniem". O ile kasza, czy niemowlęca zupka nie robi na nim takiego wrażenia, o tyle kromka chleba, tudzież jabłko w Czekoladowych oczach maluje się baaardzo smakowicie i kusząco. Tym sposobem, mój Syn zamiast kilku standardowych posiłków, rusza gębulką 24h na dobę. No, ale niech je i nadrabia "bezjedzeniowy" okres ząbkowania.  Na zdrowie, Synku :) Jak to Babcia mówi "Dobrze, że nie jesteś taki jedzeniowy cudak jak Mama :D"

***